embordeir - verb

em·bor·de·ir

pronominal

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
embordeeixo
embordeeixes
embordeeix
embordeïm
embordeïu
embordeeixen
embordeïa
embordeïes
embordeïa
embordeíem
embordeíeu
embordeïen
embordeí
embordeïres
embordeí
embordeírem
embordeíreu
embordeïren
embordeiré
embordeiràs
embordeirà
embordeirem
embordeireu
embordeiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
embordeiria
embordeiries
embordeiria
embordeiríem
embordeiríeu
embordeirien
embordeeixi
embordeeixis
embordeeixi
embordeïm
embordeïu
embordeeixin
embordeís
embordeïssis
embordeís
embordeíssim
embordeíssiu
embordeïssin

embordeeix
embordeeixi
embordeïm
embordeïu
embordeeixin
Infinitiuembordeir
Gerundiembordeint
Participi
embordeïtembordeïda
embordeïtsembordeïdes

Flexionat com: esvair

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana