despistar - verb

des·pis·tar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
despisto
despistes
despista
despistem
despisteu
despisten
despistava
despistaves
despistava
despistàvem
despistàveu
despistaven
despistí
despistares
despistà
despistàrem
despistàreu
despistaren
despistaré
despistaràs
despistarà
despistarem
despistareu
despistaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
despistaria
despistaries
despistaria
despistaríem
despistaríeu
despistarien
despisti
despistis
despisti
despistem
despisteu
despistin
despistés
despistessis
despistés
despistéssim
despistéssiu
despistessin

despista
despisti
despistem
despisteu
despistin
Infinitiudespistar
Gerundidespistant
Participi
despistatdespistada
despistatsdespistades

Flexionat com: parlar

forma nominal : despistament

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana