despentinar - verb

des·pen·ti·nar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
despentino
despentines
despentina
despentinem
despentineu
despentinen
despentinava
despentinaves
despentinava
despentinàvem
despentinàveu
despentinaven
despentiní
despentinares
despentinà
despentinàrem
despentinàreu
despentinaren
despentinaré
despentinaràs
despentinarà
despentinarem
despentinareu
despentinaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
despentinaria
despentinaries
despentinaria
despentinaríem
despentinaríeu
despentinarien
despentini
despentinis
despentini
despentinem
despentineu
despentinin
despentinés
despentinessis
despentinés
despentinéssim
despentinéssiu
despentinessin

despentina
despentini
despentinem
despentineu
despentinin
Infinitiudespentinar
Gerundidespentinant
Participi
despentinatdespentinada
despentinatsdespentinades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana