espargir - verb

es·par·gir

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
espargeixo
espargeixes
espargeix
espargim
espargiu
espargeixen
espargia
espargies
espargia
espargíem
espargíeu
espargien
espargí
espargires
espargí
espargírem
espargíreu
espargiren
espargiré
espargiràs
espargirà
espargirem
espargireu
espargiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
espargiria
espargiries
espargiria
espargiríem
espargiríeu
espargirien
espargeixi
espargeixis
espargeixi
espargim
espargiu
espargeixin
espargís
espargissis
espargís
espargíssim
espargíssiu
espargissin

espargeix
espargeixi
espargim
espargiu
espargeixin
Infinitiuespargir
Gerundiespargint
Participi
espargitespargida
espargitsespargides

Flexionat com: servir

forma nominal : espargiment

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana