enfastidir - verb

en·fas·ti·dir

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
enfastideixo
enfastideixes
enfastideix
enfastidim
enfastidiu
enfastideixen
enfastidia
enfastidies
enfastidia
enfastidíem
enfastidíeu
enfastidien
enfastidí
enfastidires
enfastidí
enfastidírem
enfastidíreu
enfastidiren
enfastidiré
enfastidiràs
enfastidirà
enfastidirem
enfastidireu
enfastidiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
enfastidiria
enfastidiries
enfastidiria
enfastidiríem
enfastidiríeu
enfastidirien
enfastideixi
enfastideixis
enfastideixi
enfastidim
enfastidiu
enfastideixin
enfastidís
enfastidissis
enfastidís
enfastidíssim
enfastidíssiu
enfastidissin

enfastideix
enfastideixi
enfastidim
enfastidiu
enfastideixin
Infinitiuenfastidir
Gerundienfastidint
Participi
enfastiditenfastidida
enfastiditsenfastidides

Flexionat com: servir

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana