endolcir - verb

en·dol·cir

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
endolceixo
endolceixes
endolceix
endolcim
endolciu
endolceixen
endolcia
endolcies
endolcia
endolcíem
endolcíeu
endolcien
endolcí
endolcires
endolcí
endolcírem
endolcíreu
endolciren
endolciré
endolciràs
endolcirà
endolcirem
endolcireu
endolciran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
endolciria
endolciries
endolciria
endolciríem
endolciríeu
endolcirien
endolceixi
endolceixis
endolceixi
endolcim
endolciu
endolceixin
endolcís
endolcissis
endolcís
endolcíssim
endolcíssiu
endolcissin

endolceix
endolceixi
endolcim
endolciu
endolceixin
Infinitiuendolcir
Gerundiendolcint
Participi
endolcitendolcida
endolcitsendolcides

Flexionat com: servir

forma nominal : endolciment

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana