encongir - verb

en·con·gir

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
encongeixo
encongeixes
encongeix
encongim
encongiu
encongeixen
encongia
encongies
encongia
encongíem
encongíeu
encongien
encongí
encongires
encongí
encongírem
encongíreu
encongiren
encongiré
encongiràs
encongirà
encongirem
encongireu
encongiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
encongiria
encongiries
encongiria
encongiríem
encongiríeu
encongirien
encongeixi
encongeixis
encongeixi
encongim
encongiu
encongeixin
encongís
encongissis
encongís
encongíssim
encongíssiu
encongissin

encongeix
encongeixi
encongim
encongiu
encongeixin
Infinitiuencongir
Gerundiencongint
Participi
encongitencongida
encongitsencongides

Flexionat com: servir

forma nominal : encongiment

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana