embotir - verb

em·bo·tir

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
emboteixo
emboteixes
emboteix
embotim
embotiu
emboteixen
embotia
emboties
embotia
embotíem
embotíeu
embotien
embotí
embotires
embotí
embotírem
embotíreu
embotiren
embotiré
embotiràs
embotirà
embotirem
embotireu
embotiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
embotiria
embotiries
embotiria
embotiríem
embotiríeu
embotirien
emboteixi
emboteixis
emboteixi
embotim
embotiu
emboteixin
embotís
embotissis
embotís
embotíssim
embotíssiu
embotissin

emboteix
emboteixi
embotim
embotiu
emboteixin
Infinitiuembotir
Gerundiembotint
Participi
embotitembotida
embotitsembotides

Flexionat com: servir

forma nominal : embotit, embotiment, embotició

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana