obstar - verb

obs·tar

intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
obsto
obstes
obsta
obstem
obsteu
obsten
obstava
obstaves
obstava
obstàvem
obstàveu
obstaven
obstí
obstares
obstà
obstàrem
obstàreu
obstaren
obstaré
obstaràs
obstarà
obstarem
obstareu
obstaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
obstaria
obstaries
obstaria
obstaríem
obstaríeu
obstarien
obsti
obstis
obsti
obstem
obsteu
obstin
obstés
obstessis
obstés
obstéssim
obstéssiu
obstessin

obsta
obsti
obstem
obsteu
obstin
Infinitiuobstar
Gerundiobstant
Participi
obstatobstada
obstatsobstades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana