sucumbir - verb

su·cum·bir

intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
sucumbeixo
sucumbeixes
sucumbeix
sucumbim
sucumbiu
sucumbeixen
sucumbia
sucumbies
sucumbia
sucumbíem
sucumbíeu
sucumbien
sucumbí
sucumbires
sucumbí
sucumbírem
sucumbíreu
sucumbiren
sucumbiré
sucumbiràs
sucumbirà
sucumbirem
sucumbireu
sucumbiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
sucumbiria
sucumbiries
sucumbiria
sucumbiríem
sucumbiríeu
sucumbirien
sucumbeixi
sucumbeixis
sucumbeixi
sucumbim
sucumbiu
sucumbeixin
sucumbís
sucumbissis
sucumbís
sucumbíssim
sucumbíssiu
sucumbissin

sucumbeix
sucumbeixi
sucumbim
sucumbiu
sucumbeixin
Infinitiusucumbir
Gerundisucumbint
Participi
sucumbitsucumbida
sucumbitssucumbides

Flexionat com: servir

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana