desembrocar - verb

des·em·bro·car

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
desembroco
desembroques
desembroca
desembroquem
desembroqueu
desembroquen
desembrocava
desembrocaves
desembrocava
desembrocàvem
desembrocàveu
desembrocaven
desembroquí
desembrocares
desembrocà
desembrocàrem
desembrocàreu
desembrocaren
desembrocaré
desembrocaràs
desembrocarà
desembrocarem
desembrocareu
desembrocaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
desembrocaria
desembrocaries
desembrocaria
desembrocaríem
desembrocaríeu
desembrocarien
desembroqui
desembroquis
desembroqui
desembroquem
desembroqueu
desembroquin
desembroqués
desembroquessis
desembroqués
desembroquéssim
desembroquéssiu
desembroquessin

desembroca
desembroqui
desembroquem
desembroqueu
desembroquin
Infinitiudesembrocar
Gerundidesembrocant
Participi
desembrocatdesembrocada
desembrocatsdesembrocades

Flexionat com: abarrocar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana