deglutir - verb

de·glu·tir

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
degluteixo
degluteixes
degluteix
deglutim
deglutiu
degluteixen
deglutia
degluties
deglutia
deglutíem
deglutíeu
deglutien
deglutí
deglutires
deglutí
deglutírem
deglutíreu
deglutiren
deglutiré
deglutiràs
deglutirà
deglutirem
deglutireu
deglutiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
deglutiria
deglutiries
deglutiria
deglutiríem
deglutiríeu
deglutirien
degluteixi
degluteixis
degluteixi
deglutim
deglutiu
degluteixin
deglutís
deglutissis
deglutís
deglutíssim
deglutíssiu
deglutissin

degluteix
degluteixi
deglutim
deglutiu
degluteixin
Infinitiudeglutir
Gerundideglutint
Participi
deglutitdeglutida
deglutitsdeglutides

Flexionat com: servir

forma nominal : deglutició

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana