desalienar - verb

des·a·li·e·nar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
desalieno
desalienes
desaliena
desalienem
desalieneu
desalienen
desalienava
desalienaves
desalienava
desalienàvem
desalienàveu
desalienaven
desaliení
desalienares
desalienà
desalienàrem
desalienàreu
desalienaren
desalienaré
desalienaràs
desalienarà
desalienarem
desalienareu
desalienaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
desalienaria
desalienaries
desalienaria
desalienaríem
desalienaríeu
desalienarien
desalieni
desalienis
desalieni
desalienem
desalieneu
desalienin
desalienés
desalienessis
desalienés
desalienéssim
desalienéssiu
desalienessin

desaliena
desalieni
desalienem
desalieneu
desalienin
Infinitiudesalienar
Gerundidesalienant
Participi
desalienatdesalienada
desalienatsdesalienades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana