deixatar - verb

dei·xa·tar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
deixato
deixates
deixata
deixatem
deixateu
deixaten
deixatava
deixataves
deixatava
deixatàvem
deixatàveu
deixataven
deixatí
deixatares
deixatà
deixatàrem
deixatàreu
deixataren
deixataré
deixataràs
deixatarà
deixatarem
deixatareu
deixataran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
deixataria
deixataries
deixataria
deixataríem
deixataríeu
deixatarien
deixati
deixatis
deixati
deixatem
deixateu
deixatin
deixatés
deixatessis
deixatés
deixatéssim
deixatéssiu
deixatessin

deixata
deixati
deixatem
deixateu
deixatin
Infinitiudeixatar
Gerundideixatant
Participi
deixatatdeixatada
deixatatsdeixatades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana