envinyar - verb

en·vi·nyar

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
envinyo
envinyes
envinya
envinyem
envinyeu
envinyen
envinyava
envinyaves
envinyava
envinyàvem
envinyàveu
envinyaven
envinyí
envinyares
envinyà
envinyàrem
envinyàreu
envinyaren
envinyaré
envinyaràs
envinyarà
envinyarem
envinyareu
envinyaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
envinyaria
envinyaries
envinyaria
envinyaríem
envinyaríeu
envinyarien
envinyi
envinyis
envinyi
envinyem
envinyeu
envinyin
envinyés
envinyessis
envinyés
envinyéssim
envinyéssiu
envinyessin

envinya
envinyi
envinyem
envinyeu
envinyin
Infinitiuenvinyar
Gerundienvinyant
Participi
envinyatenvinyada
envinyatsenvinyades

Flexionat com: parlar

forma nominal : envinyada

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana