entristir - verb

en·tris·tir

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
entristeixo
entristeixes
entristeix
entristim
entristiu
entristeixen
entristia
entristies
entristia
entristíem
entristíeu
entristien
entristí
entristires
entristí
entristírem
entristíreu
entristiren
entristiré
entristiràs
entristirà
entristirem
entristireu
entristiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
entristiria
entristiries
entristiria
entristiríem
entristiríeu
entristirien
entristeixi
entristeixis
entristeixi
entristim
entristiu
entristeixin
entristís
entristissis
entristís
entristíssim
entristíssiu
entristissin

entristeix
entristeixi
entristim
entristiu
entristeixin
Infinitiuentristir
Gerundientristint
Participi
entristitentristida
entristitsentristides

Flexionat com: servir

forma nominal : entristiment

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana