endur - verb

en·dur

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
enduc
endús / enduus
endú / enduu
enduem
endueu
enduen
enduia
enduies
enduia
endúiem
endúieu
enduien
enduguí
endugueres
endugué
enduguérem
enduguéreu
endugueren
enduré
enduràs
endurà
endurem
endureu
enduran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
enduria
enduries
enduria
enduríem
enduríeu
endurien
endugui
enduguis
endugui
enduguem
endugueu
enduguin
endugués
enduguessis
endugués
enduguéssim
enduguéssiu
enduguessin

endú / enduu
endugui
enduguem
endueu
enduguin
Infinitiuendur
Gerundienduent
Participi
endutenduta
endutsendutes

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana