enfutimar - verb

en·fu·ti·mar

pronominal

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
enfutimo
enfutimes
enfutima
enfutimem
enfutimeu
enfutimen
enfutimava
enfutimaves
enfutimava
enfutimàvem
enfutimàveu
enfutimaven
enfutimí
enfutimares
enfutimà
enfutimàrem
enfutimàreu
enfutimaren
enfutimaré
enfutimaràs
enfutimarà
enfutimarem
enfutimareu
enfutimaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
enfutimaria
enfutimaries
enfutimaria
enfutimaríem
enfutimaríeu
enfutimarien
enfutimi
enfutimis
enfutimi
enfutimem
enfutimeu
enfutimin
enfutimés
enfutimessis
enfutimés
enfutiméssim
enfutiméssiu
enfutimessin

enfutima
enfutimi
enfutimem
enfutimeu
enfutimin
Infinitiuenfutimar
Gerundienfutimant
Participi
enfutimatenfutimada
enfutimatsenfutimades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana