discernir - verb

dis·cer·nir

transitiu; intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
discerneixo
discerneixes
discerneix
discernim
discerniu
discerneixen
discernia
discernies
discernia
discerníem
discerníeu
discernien
discerní
discernires
discerní
discernírem
discerníreu
discerniren
discerniré
discerniràs
discernirà
discernirem
discernireu
discerniran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
discerniria
discerniries
discerniria
discerniríem
discerniríeu
discernirien
discerneixi
discerneixis
discerneixi
discernim
discerniu
discerneixin
discernís
discernissis
discernís
discerníssim
discerníssiu
discernissin

discerneix
discerneixi
discernim
discerniu
discerneixin
Infinitiudiscernir
Gerundidiscernint
Participi
discernitdiscernida
discernitsdiscernides

Flexionat com: servir

forma nominal : discerniment

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana