envinar - verb

en·vi·nar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
envino
envines
envina
envinem
envineu
envinen
envinava
envinaves
envinava
envinàvem
envinàveu
envinaven
enviní
envinares
envinà
envinàrem
envinàreu
envinaren
envinaré
envinaràs
envinarà
envinarem
envinareu
envinaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
envinaria
envinaries
envinaria
envinaríem
envinaríeu
envinarien
envini
envinis
envini
envinem
envineu
envinin
envinés
envinessis
envinés
envinéssim
envinéssiu
envinessin

envina
envini
envinem
envineu
envinin
Infinitiuenvinar
Gerundienvinant
Participi
envinatenvinada
envinatsenvinades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana