aventurar - verb

a·ven·tu·rar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
aventuro
aventures
aventura
aventurem
aventureu
aventuren
aventurava
aventuraves
aventurava
aventuràvem
aventuràveu
aventuraven
aventurí
aventurares
aventurà
aventuràrem
aventuràreu
aventuraren
aventuraré
aventuraràs
aventurarà
aventurarem
aventurareu
aventuraran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
aventuraria
aventuraries
aventuraria
aventuraríem
aventuraríeu
aventurarien
aventuri
aventuris
aventuri
aventurem
aventureu
aventurin
aventurés
aventuressis
aventurés
aventuréssim
aventuréssiu
aventuressin

aventura
aventuri
aventurem
aventureu
aventurin
Infinitiuaventurar
Gerundiaventurant
Participi
aventurataventurada
aventuratsaventurades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana