vanagloriejar - verb

va·na·glo·ri·e·jar

pronominal

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
vanagloriejo
vanaglorieges
vanaglorieja
vanagloriegem
vanagloriegeu
vanagloriegen
vanagloriejava
vanagloriejaves
vanagloriejava
vanagloriejàvem
vanagloriejàveu
vanagloriejaven
vanagloriegí
vanagloriejares
vanagloriejà
vanagloriejàrem
vanagloriejàreu
vanagloriejaren
vanagloriejaré
vanagloriejaràs
vanagloriejarà
vanagloriejarem
vanagloriejareu
vanagloriejaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
vanagloriejaria
vanagloriejaries
vanagloriejaria
vanagloriejaríem
vanagloriejaríeu
vanagloriejarien
vanagloriegi
vanagloriegis
vanagloriegi
vanagloriegem
vanagloriegeu
vanagloriegin
vanagloriegés
vanagloriegessis
vanagloriegés
vanagloriegéssim
vanagloriegéssiu
vanagloriegessin

vanaglorieja
vanagloriegi
vanagloriegem
vanagloriegeu
vanagloriegin
Infinitiuvanagloriejar
Gerundivanagloriejant
Participi
vanagloriejatvanagloriejada
vanagloriejatsvanagloriejades

Flexionat com: pujar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana