vanagloriar - verb

va·na·glo·ri·ar

pronominal

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
vanaglorio
vanaglories
vanagloria
vanagloriem
vanaglorieu
vanaglorien
vanagloriava
vanagloriaves
vanagloriava
vanagloriàvem
vanagloriàveu
vanagloriaven
vanaglorií
vanagloriares
vanaglorià
vanagloriàrem
vanagloriàreu
vanagloriaren
vanagloriaré
vanagloriaràs
vanagloriarà
vanagloriarem
vanagloriareu
vanagloriaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
vanagloriaria
vanagloriaries
vanagloriaria
vanagloriaríem
vanagloriaríeu
vanagloriarien
vanagloriï
vanagloriïs
vanagloriï
vanagloriem
vanaglorieu
vanagloriïn
vanagloriés
vanagloriessis
vanagloriés
vanagloriéssim
vanagloriéssiu
vanagloriessin

vanagloria
vanagloriï
vanagloriem
vanaglorieu
vanagloriïn
Infinitiuvanagloriar
Gerundivanagloriant
Participi
vanagloriatvanagloriada
vanagloriatsvanagloriades

Flexionat com: apariar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana