solaçar - verb

so·la·çar

transitiu; pronominal

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
solaço
solaces
solaça
solacem
solaceu
solacen
solaçava
solaçaves
solaçava
solaçàvem
solaçàveu
solaçaven
solací
solaçares
solaçà
solaçàrem
solaçàreu
solaçaren
solaçaré
solaçaràs
solaçarà
solaçarem
solaçareu
solaçaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
solaçaria
solaçaries
solaçaria
solaçaríem
solaçaríeu
solaçarien
solaci
solacis
solaci
solacem
solaceu
solacin
solacés
solacessis
solacés
solacéssim
solacéssiu
solacessin

solaça
solaci
solacem
solaceu
solacin
Infinitiusolaçar
Gerundisolaçant
Participi
solaçatsolaçada
solaçatssolaçades

Flexionat com: boçar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana