repugnar - verb

re·pug·nar

intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
repugno
repugnes
repugna
repugnem
repugneu
repugnen
repugnava
repugnaves
repugnava
repugnàvem
repugnàveu
repugnaven
repugní
repugnares
repugnà
repugnàrem
repugnàreu
repugnaren
repugnaré
repugnaràs
repugnarà
repugnarem
repugnareu
repugnaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
repugnaria
repugnaries
repugnaria
repugnaríem
repugnaríeu
repugnarien
repugni
repugnis
repugni
repugnem
repugneu
repugnin
repugnés
repugnessis
repugnés
repugnéssim
repugnéssiu
repugnessin

repugna
repugni
repugnem
repugneu
repugnin
Infinitiurepugnar
Gerundirepugnant
Participi
repugnatrepugnada
repugnatsrepugnades

Flexionat com: parlar

forma nominal : repugnància

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana