refulgir - verb

re·ful·gir

intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
refulgeixo
refulgeixes
refulgeix
refulgim
refulgiu
refulgeixen
refulgia
refulgies
refulgia
refulgíem
refulgíeu
refulgien
refulgí
refulgires
refulgí
refulgírem
refulgíreu
refulgiren
refulgiré
refulgiràs
refulgirà
refulgirem
refulgireu
refulgiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
refulgiria
refulgiries
refulgiria
refulgiríem
refulgiríeu
refulgirien
refulgeixi
refulgeixis
refulgeixi
refulgim
refulgiu
refulgeixin
refulgís
refulgissis
refulgís
refulgíssim
refulgíssiu
refulgissin

refulgeix
refulgeixi
refulgim
refulgiu
refulgeixin
Infinitiurefulgir
Gerundirefulgint
Participi
refulgitrefulgida
refulgitsrefulgides

Flexionat com: servir

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana