refractar - verb

re·frac·tar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
refracto
refractes
refracta
refractem
refracteu
refracten
refractava
refractaves
refractava
refractàvem
refractàveu
refractaven
refractí
refractares
refractà
refractàrem
refractàreu
refractaren
refractaré
refractaràs
refractarà
refractarem
refractareu
refractaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
refractaria
refractaries
refractaria
refractaríem
refractaríeu
refractarien
refracti
refractis
refracti
refractem
refracteu
refractin
refractés
refractessis
refractés
refractéssim
refractéssiu
refractessin

refracta
refracti
refractem
refracteu
refractin
Infinitiurefractar
Gerundirefractant
Participi
refractatrefractada
refractatsrefractades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana