pregar - verb

pre·gar

transitiu; intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
prego
pregues
prega
preguem
pregueu
preguen
pregava
pregaves
pregava
pregàvem
pregàveu
pregaven
preguí
pregares
pregà
pregàrem
pregàreu
pregaren
pregaré
pregaràs
pregarà
pregarem
pregareu
pregaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
pregaria
pregaries
pregaria
pregaríem
pregaríeu
pregarien
pregui
preguis
pregui
preguem
pregueu
preguin
pregués
preguessis
pregués
preguéssim
preguéssiu
preguessin

prega
pregui
preguem
pregueu
preguin
Infinitiupregar
Gerundipregant
Participi
pregatpregada
pregatspregades

Flexionat com: arremangar

forma nominal : pregària, prec

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana