mendicar - verb

men·di·car

transitiu; intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
mendico
mendiques
mendica
mendiquem
mendiqueu
mendiquen
mendicava
mendicaves
mendicava
mendicàvem
mendicàveu
mendicaven
mendiquí
mendicares
mendicà
mendicàrem
mendicàreu
mendicaren
mendicaré
mendicaràs
mendicarà
mendicarem
mendicareu
mendicaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
mendicaria
mendicaries
mendicaria
mendicaríem
mendicaríeu
mendicarien
mendiqui
mendiquis
mendiqui
mendiquem
mendiqueu
mendiquin
mendiqués
mendiquessis
mendiqués
mendiquéssim
mendiquéssiu
mendiquessin

mendica
mendiqui
mendiquem
mendiqueu
mendiquin
Infinitiumendicar
Gerundimendicant
Participi
mendicatmendicada
mendicatsmendicades

Flexionat com: abarrocar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana