isocronitzar - verb

i·so·cro·nit·zar

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
isocronitzo
isocronitzes
isocronitza
isocronitzem
isocronitzeu
isocronitzen
isocronitzava
isocronitzaves
isocronitzava
isocronitzàvem
isocronitzàveu
isocronitzaven
isocronitzí
isocronitzares
isocronitzà
isocronitzàrem
isocronitzàreu
isocronitzaren
isocronitzaré
isocronitzaràs
isocronitzarà
isocronitzarem
isocronitzareu
isocronitzaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
isocronitzaria
isocronitzaries
isocronitzaria
isocronitzaríem
isocronitzaríeu
isocronitzarien
isocronitzi
isocronitzis
isocronitzi
isocronitzem
isocronitzeu
isocronitzin
isocronitzés
isocronitzessis
isocronitzés
isocronitzéssim
isocronitzéssiu
isocronitzessin

isocronitza
isocronitzi
isocronitzem
isocronitzeu
isocronitzin
Infinitiuisocronitzar
Gerundiisocronitzant
Participi
isocronitzatisocronitzada
isocronitzatsisocronitzades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana