imbuir - verb

im·bu·ir

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
imbueixo
imbueixes
imbueix
imbuïm
imbuïu
imbueixen
imbuïa
imbuïes
imbuïa
imbuíem
imbuíeu
imbuïen
imbuí
imbuïes
imbuí
imbuírem
imbuíreu
imbuïren
imbuiré
imbuiràs
imbuirà
imbuirem
imbuireu
imbuiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
imbuiria
imbuiries
imbuiria
imbuiríem
imbuiríeu
imbuirien
imbueixi
imbueixis
imbueixi
imbuïm
imbuïu
imbueixin
imbuís
imbuïssis
imbuís
imbuíssim
imbuíssiu
imbuïssin

imbueix
imbueixi
imbuïm
imbuïu
imbueixin
Infinitiuimbuir
Gerundiimbuint
Participi
imbuïtimbuïda
imbuïtsimbuïdes

Flexionat com: instruir

forma nominal : imbuïment

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana