cianurar - verb

ci·a·nu·rar

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
cianuro
cianures
cianura
cianurem
cianureu
cianuren
cianurava
cianuraves
cianurava
cianuràvem
cianuràveu
cianuraven
cianurí
cianurares
cianurà
cianuràrem
cianuràreu
cianuraren
cianuraré
cianuraràs
cianurarà
cianurarem
cianurareu
cianuraran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
cianuraria
cianuraries
cianuraria
cianuraríem
cianuraríeu
cianurarien
cianuri
cianuris
cianuri
cianurem
cianureu
cianurin
cianurés
cianuressis
cianurés
cianuréssim
cianuréssiu
cianuressin

cianura
cianuri
cianurem
cianureu
cianurin
Infinitiucianurar
Gerundicianurant
Participi
cianuratcianurada
cianuratscianurades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana