esgarrifar - verb

es·gar·ri·far

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
esgarrifo
esgarrifes
esgarrifa
esgarrifem
esgarrifeu
esgarrifen
esgarrifava
esgarrifaves
esgarrifava
esgarrifàvem
esgarrifàveu
esgarrifaven
esgarrifí
esgarrifares
esgarrifà
esgarrifàrem
esgarrifàreu
esgarrifaren
esgarrifaré
esgarrifaràs
esgarrifarà
esgarrifarem
esgarrifareu
esgarrifaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
esgarrifaria
esgarrifaries
esgarrifaria
esgarrifaríem
esgarrifaríeu
esgarrifarien
esgarrifi
esgarrifis
esgarrifi
esgarrifem
esgarrifeu
esgarrifin
esgarrifés
esgarrifessis
esgarrifés
esgarriféssim
esgarriféssiu
esgarrifessin

esgarrifa
esgarrifi
esgarrifem
esgarrifeu
esgarrifin
Infinitiuesgarrifar
Gerundiesgarrifant
Participi
esgarrifatesgarrifada
esgarrifatsesgarrifades

Flexionat com: parlar

forma nominal : esgarrifament

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana