esduir - verb

es·du·ir

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
esdueixo
esdueixes
esdueix
esduïm
esduïu
esdueixen
esduïa
esduïes
esduïa
esduíem
esduíeu
esduïen
esduí
esduïes
esduí
esduírem
esduíreu
esduïren
esduiré
esduiràs
esduirà
esduirem
esduireu
esduiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
esduiria
esduiries
esduiria
esduiríem
esduiríeu
esduirien
esdueixi
esdueixis
esdueixi
esduïm
esduïu
esdueixin
esduís
esduïssis
esduís
esduíssim
esduíssiu
esduïssin

esdueix
esdueixi
esduïm
esduïu
esdueixin
Infinitiuesduir
Gerundiesduint
Participi
esduïtesduïda
esduïtsesduïdes

Flexionat com: instruir

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana