esbufegar - verb

es·bu·fe·gar

intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
esbufego
esbufegues
esbufega
esbufeguem
esbufegueu
esbufeguen
esbufegava
esbufegaves
esbufegava
esbufegàvem
esbufegàveu
esbufegaven
esbufeguí
esbufegares
esbufegà
esbufegàrem
esbufegàreu
esbufegaren
esbufegaré
esbufegaràs
esbufegarà
esbufegarem
esbufegareu
esbufegaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
esbufegaria
esbufegaries
esbufegaria
esbufegaríem
esbufegaríeu
esbufegarien
esbufegui
esbufeguis
esbufegui
esbufeguem
esbufegueu
esbufeguin
esbufegués
esbufeguessis
esbufegués
esbufeguéssim
esbufeguéssiu
esbufeguessin

esbufega
esbufegui
esbufeguem
esbufegueu
esbufeguin
Infinitiuesbufegar
Gerundiesbufegant
Participi
esbufegatesbufegada
esbufegatsesbufegades

Flexionat com: arremangar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana