envilanir - verb

en·vi·la·nir

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
envilaneixo
envilaneixes
envilaneix
envilanim
envilaniu
envilaneixen
envilania
envilanies
envilania
envilaníem
envilaníeu
envilanien
envilaní
envilanires
envilaní
envilanírem
envilaníreu
envilaniren
envilaniré
envilaniràs
envilanirà
envilanirem
envilanireu
envilaniran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
envilaniria
envilaniries
envilaniria
envilaniríem
envilaniríeu
envilanirien
envilaneixi
envilaneixis
envilaneixi
envilanim
envilaniu
envilaneixin
envilanís
envilanissis
envilanís
envilaníssim
envilaníssiu
envilanissin

envilaneix
envilaneixi
envilanim
envilaniu
envilaneixin
Infinitiuenvilanir
Gerundienvilanint
Participi
envilanitenvilanida
envilanitsenvilanides

Flexionat com: servir

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana