enfurismar - verb

en·fu·ris·mar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
enfurismo
enfurismes
enfurisma
enfurismem
enfurismeu
enfurismen
enfurismava
enfurismaves
enfurismava
enfurismàvem
enfurismàveu
enfurismaven
enfurismí
enfurismares
enfurismà
enfurismàrem
enfurismàreu
enfurismaren
enfurismaré
enfurismaràs
enfurismarà
enfurismarem
enfurismareu
enfurismaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
enfurismaria
enfurismaries
enfurismaria
enfurismaríem
enfurismaríeu
enfurismarien
enfurismi
enfurismis
enfurismi
enfurismem
enfurismeu
enfurismin
enfurismés
enfurismessis
enfurismés
enfurisméssim
enfurisméssiu
enfurismessin

enfurisma
enfurismi
enfurismem
enfurismeu
enfurismin
Infinitiuenfurismar
Gerundienfurismant
Participi
enfurismatenfurismada
enfurismatsenfurismades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana