encalmar - verb

en·cal·mar

pronominal

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
encalmo
encalmes
encalma
encalmem
encalmeu
encalmen
encalmava
encalmaves
encalmava
encalmàvem
encalmàveu
encalmaven
encalmí
encalmares
encalmà
encalmàrem
encalmàreu
encalmaren
encalmaré
encalmaràs
encalmarà
encalmarem
encalmareu
encalmaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
encalmaria
encalmaries
encalmaria
encalmaríem
encalmaríeu
encalmarien
encalmi
encalmis
encalmi
encalmem
encalmeu
encalmin
encalmés
encalmessis
encalmés
encalméssim
encalméssiu
encalmessin

encalma
encalmi
encalmem
encalmeu
encalmin
Infinitiuencalmar
Gerundiencalmant
Participi
encalmatencalmada
encalmatsencalmades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana