difamar - verb

di·fa·mar

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
difamo
difames
difama
difamem
difameu
difamen
difamava
difamaves
difamava
difamàvem
difamàveu
difamaven
difamí
difamares
difamà
difamàrem
difamàreu
difamaren
difamaré
difamaràs
difamarà
difamarem
difamareu
difamaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
difamaria
difamaries
difamaria
difamaríem
difamaríeu
difamarien
difami
difamis
difami
difamem
difameu
difamin
difamés
difamessis
difamés
difaméssim
difaméssiu
difamessin

difama
difami
difamem
difameu
difamin
Infinitiudifamar
Gerundidifamant
Participi
difamatdifamada
difamatsdifamades

Flexionat com: parlar

forma nominal : difamació

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana