despitar - verb

des·pi·tar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
despito
despites
despita
despitem
despiteu
despiten
despitava
despitaves
despitava
despitàvem
despitàveu
despitaven
despití
despitares
despità
despitàrem
despitàreu
despitaren
despitaré
despitaràs
despitarà
despitarem
despitareu
despitaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
despitaria
despitaries
despitaria
despitaríem
despitaríeu
despitarien
despiti
despitis
despiti
despitem
despiteu
despitin
despités
despitessis
despités
despitéssim
despitéssiu
despitessin

despita
despiti
despitem
despiteu
despitin
Infinitiudespitar
Gerundidespitant
Participi
despitatdespitada
despitatsdespitades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana