desil·lusionar - verb

des·il·lu·si·o·nar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
desil·lusiono
desil·lusiones
desil·lusiona
desil·lusionem
desil·lusioneu
desil·lusionen
desil·lusionava
desil·lusionaves
desil·lusionava
desil·lusionàvem
desil·lusionàveu
desil·lusionaven
desil·lusioní
desil·lusionares
desil·lusionà
desil·lusionàrem
desil·lusionàreu
desil·lusionaren
desil·lusionaré
desil·lusionaràs
desil·lusionarà
desil·lusionarem
desil·lusionareu
desil·lusionaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
desil·lusionaria
desil·lusionaries
desil·lusionaria
desil·lusionaríem
desil·lusionaríeu
desil·lusionarien
desil·lusioni
desil·lusionis
desil·lusioni
desil·lusionem
desil·lusioneu
desil·lusionin
desil·lusionés
desil·lusionessis
desil·lusionés
desil·lusionéssim
desil·lusionéssiu
desil·lusionessin

desil·lusiona
desil·lusioni
desil·lusionem
desil·lusioneu
desil·lusionin
Infinitiudesil·lusionar
Gerundidesil·lusionant
Participi
desil·lusionatdesil·lusionada
desil·lusionatsdesil·lusionades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana