desenlluernar - verb

des·en·llu·er·nar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
desenlluerno
desenlluernes
desenlluerna
desenlluernem
desenlluerneu
desenlluernen
desenlluernava
desenlluernaves
desenlluernava
desenlluernàvem
desenlluernàveu
desenlluernaven
desenlluerní
desenlluernares
desenlluernà
desenlluernàrem
desenlluernàreu
desenlluernaren
desenlluernaré
desenlluernaràs
desenlluernarà
desenlluernarem
desenlluernareu
desenlluernaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
desenlluernaria
desenlluernaries
desenlluernaria
desenlluernaríem
desenlluernaríeu
desenlluernarien
desenlluerni
desenlluernis
desenlluerni
desenlluernem
desenlluerneu
desenlluernin
desenlluernés
desenlluernessis
desenlluernés
desenlluernéssim
desenlluernéssiu
desenlluernessin

desenlluerna
desenlluerni
desenlluernem
desenlluerneu
desenlluernin
Infinitiudesenlluernar
Gerundidesenlluernant
Participi
desenlluernatdesenlluernada
desenlluernatsdesenlluernades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana