desenfuriar - verb

des·en·fu·ri·ar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
desenfurio
desenfuries
desenfuria
desenfuriem
desenfurieu
desenfurien
desenfuriava
desenfuriaves
desenfuriava
desenfuriàvem
desenfuriàveu
desenfuriaven
desenfurií
desenfuriares
desenfurià
desenfuriàrem
desenfuriàreu
desenfuriaren
desenfuriaré
desenfuriaràs
desenfuriarà
desenfuriarem
desenfuriareu
desenfuriaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
desenfuriaria
desenfuriaries
desenfuriaria
desenfuriaríem
desenfuriaríeu
desenfuriarien
desenfuriï
desenfuriïs
desenfuriï
desenfuriem
desenfurieu
desenfuriïn
desenfuriés
desenfuriessis
desenfuriés
desenfuriéssim
desenfuriéssiu
desenfuriessin

desenfuria
desenfuriï
desenfuriem
desenfurieu
desenfuriïn
Infinitiudesenfuriar
Gerundidesenfuriant
Participi
desenfuriatdesenfuriada
desenfuriatsdesenfuriades

Flexionat com: apariar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana