desencisar - verb

des·en·ci·sar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
desenciso
desencises
desencisa
desencisem
desenciseu
desencisen
desencisava
desencisaves
desencisava
desencisàvem
desencisàveu
desencisaven
desencisí
desencisares
desencisà
desencisàrem
desencisàreu
desencisaren
desencisaré
desencisaràs
desencisarà
desencisarem
desencisareu
desencisaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
desencisaria
desencisaries
desencisaria
desencisaríem
desencisaríeu
desencisarien
desencisi
desencisis
desencisi
desencisem
desenciseu
desencisin
desencisés
desencisessis
desencisés
desenciséssim
desenciséssiu
desencisessin

desencisa
desencisi
desencisem
desenciseu
desencisin
Infinitiudesencisar
Gerundidesencisant
Participi
desencisatdesencisada
desencisatsdesencisades

Flexionat com: parlar

forma nominal : desencís

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana