desarrugar - verb

des·ar·ru·gar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
desarrugo
desarrugues
desarruga
desarruguem
desarrugueu
desarruguen
desarrugava
desarrugaves
desarrugava
desarrugàvem
desarrugàveu
desarrugaven
desarruguí
desarrugares
desarrugà
desarrugàrem
desarrugàreu
desarrugaren
desarrugaré
desarrugaràs
desarrugarà
desarrugarem
desarrugareu
desarrugaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
desarrugaria
desarrugaries
desarrugaria
desarrugaríem
desarrugaríeu
desarrugarien
desarrugui
desarruguis
desarrugui
desarruguem
desarrugueu
desarruguin
desarrugués
desarruguessis
desarrugués
desarruguéssim
desarruguéssiu
desarruguessin

desarruga
desarrugui
desarruguem
desarrugueu
desarruguin
Infinitiudesarrugar
Gerundidesarrugant
Participi
desarrugatdesarrugada
desarrugatsdesarrugades

Flexionat com: arremangar

forma nominal : desarrugament

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana