desamistançar - verb

des·a·mis·tan·çar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
desamistanço
desamistances
desamistança
desamistancem
desamistanceu
desamistancen
desamistançava
desamistançaves
desamistançava
desamistançàvem
desamistançàveu
desamistançaven
desamistancí
desamistançares
desamistançà
desamistançàrem
desamistançàreu
desamistançaren
desamistançaré
desamistançaràs
desamistançarà
desamistançarem
desamistançareu
desamistançaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
desamistançaria
desamistançaries
desamistançaria
desamistançaríem
desamistançaríeu
desamistançarien
desamistanci
desamistancis
desamistanci
desamistancem
desamistanceu
desamistancin
desamistancés
desamistancessis
desamistancés
desamistancéssim
desamistancéssiu
desamistancessin

desamistança
desamistanci
desamistancem
desamistanceu
desamistancin
Infinitiudesamistançar
Gerundidesamistançant
Participi
desamistançatdesamistançada
desamistançatsdesamistançades

Flexionat com: boçar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana