desamigar - verb

des·a·mi·gar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
desamigo
desamigues
desamiga
desamiguem
desamigueu
desamiguen
desamigava
desamigaves
desamigava
desamigàvem
desamigàveu
desamigaven
desamiguí
desamigares
desamigà
desamigàrem
desamigàreu
desamigaren
desamigaré
desamigaràs
desamigarà
desamigarem
desamigareu
desamigaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
desamigaria
desamigaries
desamigaria
desamigaríem
desamigaríeu
desamigarien
desamigui
desamiguis
desamigui
desamiguem
desamigueu
desamiguin
desamigués
desamiguessis
desamigués
desamiguéssim
desamiguéssiu
desamiguessin

desamiga
desamigui
desamiguem
desamigueu
desamiguin
Infinitiudesamigar
Gerundidesamigant
Participi
desamigatdesamigada
desamigatsdesamigades

Flexionat com: arremangar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana