brancar - verb

bran·car

transitiu; intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
branco
branques
branca
branquem
branqueu
branquen
brancava
brancaves
brancava
brancàvem
brancàveu
brancaven
branquí
brancares
brancà
brancàrem
brancàreu
brancaren
brancaré
brancaràs
brancarà
brancarem
brancareu
brancaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
brancaria
brancaries
brancaria
brancaríem
brancaríeu
brancarien
branqui
branquis
branqui
branquem
branqueu
branquin
branqués
branquessis
branqués
branquéssim
branquéssiu
branquessin

branca
branqui
branquem
branqueu
branquin
Infinitiubrancar
Gerundibrancant
Participi
brancatbrancada
brancatsbrancades

Flexionat com: abarrocar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana