bifurcar - verb

bi·fur·car

pronominal

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
bifurco
bifurques
bifurca
bifurquem
bifurqueu
bifurquen
bifurcava
bifurcaves
bifurcava
bifurcàvem
bifurcàveu
bifurcaven
bifurquí
bifurcares
bifurcà
bifurcàrem
bifurcàreu
bifurcaren
bifurcaré
bifurcaràs
bifurcarà
bifurcarem
bifurcareu
bifurcaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
bifurcaria
bifurcaries
bifurcaria
bifurcaríem
bifurcaríeu
bifurcarien
bifurqui
bifurquis
bifurqui
bifurquem
bifurqueu
bifurquin
bifurqués
bifurquessis
bifurqués
bifurquéssim
bifurquéssiu
bifurquessin

bifurca
bifurqui
bifurquem
bifurqueu
bifurquin
Infinitiubifurcar
Gerundibifurcant
Participi
bifurcatbifurcada
bifurcatsbifurcades

Flexionat com: abarrocar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana