avinençar - verb

a·vi·nen·çar

pronominal

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
avinenço
avinences
avinença
avinencem
avinenceu
avinencen
avinençava
avinençaves
avinençava
avinençàvem
avinençàveu
avinençaven
avinencí
avinençares
avinençà
avinençàrem
avinençàreu
avinençaren
avinençaré
avinençaràs
avinençarà
avinençarem
avinençareu
avinençaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
avinençaria
avinençaries
avinençaria
avinençaríem
avinençaríeu
avinençarien
avinenci
avinencis
avinenci
avinencem
avinenceu
avinencin
avinencés
avinencessis
avinencés
avinencéssim
avinencéssiu
avinencessin

avinença
avinenci
avinencem
avinenceu
avinencin
Infinitiuavinençar
Gerundiavinençant
Participi
avinençatavinençada
avinençatsavinençades

Flexionat com: boçar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana